Klasik Üretim Sistemleri

ÜRETİM VE OPERASYON FONKSİYONU

Bir işletmenin temel işlevleri pazarlama, finans ve üretimdir. Pazarlama, dış dünya ile işletme arasında bir tampon ve bu dünyaya açılan bir kapı işlevi görür. Pazarlama, tüketici tercihlerinin müşterilere hangi ürünleri sunacağına yön belirleyerek karar verir ve hatta onları yönlendirir. Finans ise, işletme içindeki bu parasal kaynakları dış finansman kaynakları sağlayarak yönetme işlevini yerine getirir ve üretimi, hammaddelerin ürün/ürünlere dönüştürülmesinden veya hizmet şirketlerine belirli hizmetlerin sağlanmasından sorumludur. Kısacası, tüm işlemler üretim fonksiyonu tarafından tamamlanır ve aynı zamanda üretim ve yürütme işlemleri için fon sağlar. Öte yandan pazarlama, neyin üretildiğini ve ürünün müşterilere gösterilmesinde rol oynar. Şirketler ise bu üç temel işlevi koordine ederek verimliliği artırmaya çalışmaktadır. Bu bağlamda her işletmenin “pazarlama”, “finansman” ve “üretim ve işletme” için plan ve stratejileri olması gerekir

Üretim ve operasyon stratejisi, üretim, depolama ve dağıtım ile ilgili tüm kararları kapsar. Nerede şirket kurulur, şirketin üretim şekli nedir, yer düzenlemesi, teknoloji seçimi, talep tahminine dayalı planlama faaliyetleri, işçi ve vardiya planlaması, bakım planlaması, envanter yönetimi, kısa vadeli planlama ve planlama ve çizelgeleme kararları tüm bu stratejiler. Türkiye’de 2000’li yılların başına kadar enflasyonist bir ortamın varlığı ve hammadde fiyatlarındaki dalgalanmalar şirketlerin gerekli ilgiyi göstermemesinin nedenlerinden biriydi. Bu yıllara kadar üretim ve işletme fonksiyonları. Aslında, hizmet veya ürün üreticilerinin yıl sonu kârlarının çoğu, o yıllarda faaliyet dışı gelirler de dahil olmak üzere büyük olarak tanımlanabilir.

Birçok şirketin depoladığı hammaddeler, daha üretime girmeden hammadde fiyatlarının artması nedeniyle kârı yüksek diğer şirketlere satıldı. Girişimciler bu fırsatı değerlendirerek, oldukça karlı bir ortamda kendi işlerini yapmak yerine, hammadde ve para için kazan-kazan yaklaşımını seçtiler. Böyle bir ortamda üretim ve operasyon fonksiyonlarına odaklanıp dikkat çekmeyi beklemek akıllıca olmaz. Ancak son 10 yılda yaşanan olumlu ekonomik değişimler nedeniyle bu dönemin bittiğini görüyoruz. O zamandan beri şirket kendi işine “titizlikle” geçmiş, üretim ve işletme fonksiyonları hak ettiği ilgiyi görmeye başlamıştır.

ÜRETİM VE ÜRETİM SİSTEMİ

Birçok tanım olmasına rağmen, işletmecinin “üretim” kavramına en uygun tanım “fayda yaratma”dır. Çünkü bu tanım, mühendisin “değerlerini artırmak için fiziksel varlıkları değiştirmek veya hammaddeleri/yarı mamulleri ürüne dönüştürmek” tanımından daha kapsayıcı olacaktır. Dolayısıyla üretim sadece fiziksel üretimi içeren sistemlerle sınırlı kalmayacak, aynı zamanda eğitim, dağıtım, ulaşım, konaklama şirketleri ve hizmetleri üretime dönüştüren sistemleri de içerecektir. Bu iki tanımdan hareketle üretimi, “ekonomik değeri olan mal veya hizmet yaratabilen faaliyetin tamamı” olarak tanımlamak yanlış olmaz.

Bu doğrultuda üretim söz konusu olduğunda hizmet ve ürün üretimi göz önünde bulundurulmalı, bu hizmet ve ürün fayda ve değer yaratmalıdır.

Bazen üretim ve imalat terimleri aynı anlama gelse de günümüzde aralarında farklılıklar bulunmaktadır. İmalat veya inşaat kelimesinin kökeni Latince’dir. Kelimenin İngilizce ve Fransızca karşılığı “made”dir. Latince factum ve manus kelimelerinin birleşimidir. Factum yapmak, yapmak demektir. Manus el demektir. Bu ikisini birleştiren imalat, “imalat” anlamına gelir. 1770’lere kadar, üretim gerçekten de el işçiliğiyle, genellikle manuel üretimle sınırlıydı. 1776’da buharın sanayide dönüştürme gücü olarak kullanılmasıyla insan gücünün çok ötesindeki güç sorgulandı ve üretim yeni bir boyuta taşındı.

ÜRETİMİ YÖNETMEK, KARAR VERMEK VE TAHMİN ETMEK

Yönetim, kararlar almak ve onlardan sorumlu olmak demektir. Yönetici, kararı veren, uygulanmasını sağlayan ve sonuçlardan sorumlu olan kişidir. Öte yandan, karar verme sürecinin hangi eylemin yapılacağına karar verirken ve bu tahmin edilen sonuçlar arasında seçim yaparken ne olacağını tahmin etmesi gerekir.

Bu nedenle, farklı kararların farklı sonuçlarını tahmin etme yeteneğinin güçlendirilmesi ve bu çıktıları etkileyen faktörlerin ayrıntılı olarak analiz edilmesi, daha doğru kararların alınmasına yardımcı olacaktır.

İki tür karar vardır: stratejik ve taktik. Taktikler kısa vadeli ve acil çözümleri ifade ederken, strateji, bir işletmenin hedeflerine nasıl ulaşacağını belirleyen bir yol haritası anlamına gelen çok temel bir unsurdur. Amaç belirlendikten sonra hemen strateji oluşturulur. İşletmenin belirlediği strateji, yönetimle ilgili tüm kararlara rehberlik edecektir. Hangi konuda hangi seçeneğin seçileceği konusunda muhakeme yapılırken öncelikler önerilerek karar verilmesi kolaylaşacaktır.

Üretim tarafında da şu ana kadar bahsettiğimiz yönetim süreçleri geçerlidir. Üretim-tüketim döngüsünde üretim, stok ile talep arasındadır. Tabii ki, burada sadece malzeme ve tüketici perspektifinden geri dönüşüme bakıyoruz. Belirli malzemeler belirli miktarlarda stokta bulunmaktadır. Sonuç olarak, gerektiğinde üretim hızlı bir şekilde gerçekleştirilebilir. Üretim sonucunda üretilen ürünler aynı zamanda tüketicinin ihtiyaçlarını da karşılayarak ihtiyaçlarının karşılanmasını mümkün kılmaktadır. Basitçe bu bakış açısıyla üretim, stok ve talebin koordinasyonudur. Bu döngüde aslında küçük bir döngü var. Dağıtım bu. Stok malzemelerden üretilen mallar müşterilere dağıtılır ve ihtiyaçlarını karşılar.

STOK → ÜRETİM → DAĞITIM → TALEBİN KARŞILANMASI

Talebin yokluğunda bile, gelecekteki talep tahminimiz, bazı malzemeleri stokta tutmamıza neden oldu. Çoğu zaman, talebin mevcut olma olasılığı o kadar büyüktür ki, tahmin edilen talep o kadar yüksektir ki, üretim süresi çok kısa değildir. Bu durumda henüz talep olmamasına rağmen sadece bazı malzemeleri tutmakla kalmıyor, üretime de başlıyoruz. Dolayısıyla, zaman içindeki yerine getirme sırası açısından, envanter ve üretimin talepten önce gelme ve talepten önce ortaya çıkma eğiliminde olduğu görülebilir. Elbette bazı alanlarda talep önce gelir, ardından arz, üretim ve ulaşım gelir. Ancak modern dünyanın üretim-tüketim döngüsü, genellikle net bir talep oluşmadan önce envanter ve üretim gerektirir.

Dikkat ederseniz, tüm üretim-tüketim döngüsünü yönlendiren ve bu çarkı döndüren taleptir. Gereksinimler, süreci başlatmakla kalmayıp, var olmasını sağlayan unsurlardır. Ürün gerekli veya gerekli değilse, stoklanmaz, üretilmez veya dağıtılmaz.

TALEP → ÜRETİM SÜRECİ

İşletme yönetiminin temel işlevlerinden biri, işletmede mevcut kaynakların önceden belirlenmiş hedeflere göre en verimli şekilde kullanılmasını sağlayacak yöntemler geliştirmek ve uygulamaktır.

ÜRETİM SİSTEMLERİNİN AMAÇLARI

Üretim sistemi, işletme politikasına göre aşağıdaki unsurları en uygun şekilde uygulamak üzere tasarlanmıştır.

1) Çıktı

2) Maliyet (malzeme, işçilik, dağıtım, envanter vb.)

3) Kullanım (malzemeler, mevcut ekipman, işçilik)

4) Kalite ve ürün güvenilirliği

5) Zamanında teslimat

6) Yatırım (Varlık Dönüşümü)

7) Ürün değişikliklerine uyum sağlama yeteneği ve esnekliği

8) Miktardaki değişikliklere uyum sağlama yeteneği, esneklik

ÜRETİM SİSTEMLERİNİN SINIFLANDIRILMASINDA TEMEL KRİTERLER

Üretim sistemi; üretim yöntemine, ürün tipine, ürün miktarına veya üretim süreci kriterlerine göre farklı şekillerde sınıflandırılabilir.

1) ÜRETİM YÖNTEMLERİNE GÖRE SINIFLANDIRMA

Birincil Üretim: Doğada işleme veya kullanım için mevcut olan hammaddelerin çıkarılması. Demir, bakır ve diğer madenler, kömür, petrol üretimi vb. bu üretim kategorisine girer.
Analitik üretim: Bazı temel hammaddeler daha sonra ayrıştırılır ve ayırma işlemi ile işlenir ve çeşitli ürünlere dönüştürülür. Şeker pancarında şeker, ham petrolde benzin, fuel oil boksitinde alüminyum vb. Analitik üretim kategorisine aittir.
Sentetik üretim: Doğadan elde edilen bazı temel hammaddeler de kombinatoryal süreçlerle yeni ürünlere dönüştürülür. Sentetik kauçuk, alaşımlı çelik, plastik, cam ve diğer ürünler sentetik üretim grubuna aittir.
İmalat Üretimi: Bazlar veya diğer hammaddeler oluşturularak yeni ürünlerin üretilmesi. Döküm, tornalama, delme ve kesme vb. Kalıplama yöntemleriyle mal üreten sistemler bu kategoriye girer.
Montaj üretimi: Karmaşık ürünler üretmek için çeşitli hammaddelerin, yarı mamul ürünlerin ve bileşenlerin sistematik bir kombinasyonudur. Otomobil, televizyon, traktör, buzdolabı montaj yolu ile üretilen mamullerdir.

2) MAMUL CİNSLERİNE GÖRE SINIFLANDIRMA

Çelik Üretimi
Kömür Üretimi
Takım Tezgahı Üretimi
Kimyasal ÜRetim
Elektrikli Araçlar – Ekipman Üretimi
Elektronik Ürün Üretimi
Tekstil Ürünleri Üretimi

3) ÜRETİM MİKTARINA VEYA AKIŞINA GÖRE SINIFLANDIRMA

Sipariş Üzerine İnşa
Seri Üretim
Sürekli Üretim

4) DİĞER ÜRETİM TİPLERİ

Araştırma ve Üretim
Model ve Prototip Üretimi
Test Modeli Üretimi
Deneme Üretimi
Tasarlanan Ürünün Üretimini Tamamlamak
Yeni Model Dönüştürme Devrelerinin Üretimi
İlk Devre Üretimi
Gösteri ve Gösterilerin Üretimi
İhracat Mallarının Üretimi
Değiştirilmiş, Onarılmış ve İade Edilmiş Ürünlerin Üretimi
Geçici (kasıtsız) Üretim

ÜRETİM MİKTARINA VEYA AKIŞINA GÖRE SINIFLANDIRMA

Üretilen ürün sayısı, bir fabrikadaki üretim faaliyetlerinin akışıyla yakından ilgilidir. Aşağı yukarı aynı tipte bir ürün üretilir; kullanılan makinelerin tipini, üretim yöntemlerini, standartları, insan gücü kullanımını, fabrika yerleşimini, üretim planlama ve kontrol yöntemlerini etkiler.

1) Kesikli Üretim Sistemi ya da Sipariş Üzerine Üretim: Tüketici veya müşteri firma tarafından zaman, miktar ve kalite açısından özel olarak belirlenen bir ürünün üretimidir. Gemiler, büyük buhar kazanları, büyük takım tezgahları, işleme makineleri, özel elektronik ekipmanlar vb. Üretim bu gruba dahildir.

Sipariş üretimi, üretim zamanına göre üç alt gruba ayrılır.

Az sayıda ürün sadece bir kez üretilir,
Talep geldikçe belirsiz aralıklarla küçük miktarlar üretin
Düzenli aralıklarla küçük miktarlarda düzenli üretim

ÖRNEK:

Bir seri üretim sistemini daha iyi anlamak için örnek olarak bir hastanenin işleyişini ele alalım. Bir hastanenin dermatoloji, nöroloji, kulak burun boğaz, oftalmoloji vb. için birden fazla kliniği olduğunu varsayalım. Her klinikte iki doktorun yanı sıra bir ameliyathane, yatan hasta bölümü, ödeme tezgahı ve laboratuvar vardır. Bu hastaneye gelen hasta/müşteriler, üretim sürecine giren malzeme olarak kabul edilir. Hastalar benzersiz bir sırayla birimler arasında geçiş yapar, “üretim” sürecini tamamlar ve hastaneden ayrılır.

Hasta 1: Geliş – Kayıt – Dermatoloji Kliniği – Çıkış
Hasta 2: Geliş – Kayıt – Dermatoloji Kliniği – Laboratuvar, Röntgen ve Test – Dermatoloji Kliniği – Laboratuvar, Röntgen ve Test – Alerji Kliniği – Çıkış
Hasta 3: Geliş – Kayıt – Dâhiliye Kliniği – Laboratuvar, Röntgen ve Test – Göğüs Hastalıkları Kliniği – Laboratuvar, Röntgen ve Test – KBB Kliniği – Ameliyathane – Çıkış
Hasta 4: Geliş – Kayıt – Check-up Bölümü – Çıkış
Hasta 5: Geliş – Kayıt – Check-up Bölümü – Göğüs Hastalıkları Kliniği – Laboratuvar, Röntgen ve Test – Çıkış

İlk üç hasta hastaneye ancak hafif bir rahatsızlıkları olduğu zaman gelirdi, ne zaman ve nasıl bir talepte bulunacaklarını bilmiyorum. Düzenli olarak ziyarete gelen ve muayene hizmeti alan hastaların tedavi süreleri muayene sonuçlarına göre değişmektedir.

Görüldüğü gibi tüm bu müşterilerin farklı üretim hatları vardır. Bu nedenle, tek bir ürün genellikle yalnızca bir kez üretilir. Diğer bir deyişle, ürün ya toplamda bir kez, talep arttıkça düzensiz olarak ya da düzenli olarak küçük miktarlarda üretilir. Örneğin, bir hastanede düzenli check-up hizmeti.

2) Parti Üretimi: Özel siparişler veya sürekli ihtiyaçları karşılamak için belirli miktarda ürünün seri üretimidir. Seri üretimde iki temel sorun vardır. Bunlardan biri en uygun parti büyüklüğünü belirlemek, diğeri ise en az kapasite kaybıyla sonuçlanan bir üretim prosedürü hazırlamaktır. Seri üretim sanayi ağırlığı

En yaygın ve yaygın üretim türüdür. Ev eşyaları, giyim, gıda, otomobil gibi çeşitli tüketim malları seri üretim grubuna girer.

3) Sürekli Üretim: Sistem otomotiv, beyaz eşya üretimi, asfalt, yağ, kum, cam, un üretimine uygundur. Mevcut üretim olanakları, makineler ve tesisler belirli ürünlerin üretimine yöneliktir. Çünkü piyasada bu ürüne talep çok yüksek. Sürekli üretimde satış hacmi yüksektir ve genellikle belirli bir mal üretilir. Tesis ayrıca ürünün üretimi için ayrıntılı planlamaya sahiptir. Bazı durumlarda, bir tesisin yapısı, tek bir ürün yerine çok benzer ve sadece küçük farklılıklar içeren birden fazla ürünün üretilmesine izin verebilir.

ÖRNEK: OTOMOBİL FABRİKASI

Bir araba fabrikasının ayrı montaj hatları, boyama, parça montajı ve temizleme bölümleri vardır. Arabanın malzemesi sırayla bu parçalardan geçer ve sonunda bitmiş ürün haline gelir.

MONTAJ → BOYAMA → AKSESUAR MONTAJI → YIKAMA

4) Proje Tabanlı Üretim Sistemi: Proje bazlı üretimde, sipariş üzerine üretim veya seri üretim gibi belirli bir ürün yalnızca bir kez üretilir. Ancak seri üretim için bir süreç olmasına rağmen proje bazlı üretimin farklı aşamalarında büyük siparişler oluşmaktadır. Bu düzen; gemilerin, hidroelektrik santrallerin, gökdelenlerin, konutların veya alışveriş merkezlerinin yapımı olabilir. Birim ürün büyük ve fiyatı yüksektir. Tek bir ürün üretmek için özel ve karmaşık bir üretim planlaması gerekir.

KESİKLİ VE SÜREKLİ ÜRETİM TİPLERİNİN ÖZELLİKLERİ

Üretim miktarına veya akışına göre sınıflandırılmış; üç tip sipariş, parti ve sürekli üretim tanımladık. İlk ikisinde, tanımlarından da anlaşılacağı gibi, belirli veya belirsiz aralıklarla aynı ürün üretilir. Bu bağlamda üretim çeşitleri aralıklı ve sürekli olmak üzere iki ana gruba ayrılabilir. İki grup arasındaki farklar şu şekilde özetlenebilir:

1) Üretim Miktarı: Seri üretimde ürün sayısı azdır. Öte yandan, çok çeşitli ürünler var. Belirli ürün çeşitlerine olan talep yüksek seviyeye ulaşırsa, fabrika içinde bunlar için ayrı sürekli üretim hatları kurulur.

2) Kullanılan Makine ve Teçhizat: Seri üretimde ürünün cinsi ve yapılan iş değişiklik gösterdiğinden hammaddeye şekil veren tezgahların çeşitli görevleri yerine getirebilmesi gerekir. Bu tür makinelere çok amaçlı veya evrensel çalışma tezgahları denir. Genel amaçlı makinelerde gerçekleştirilebilecek işlem türlerine ilişkin sınırlamalar geniş olmakla birlikte, yavaş ve verimsizdir. Ancak sürekli üretimde kullanılan özel makinelerde çalışma hızı ve insan gücü kullanımı oldukça yüksektir.

3) Fabrika Yerleşim Yerleşimi: Bir fabrika içindeki makinelerin ve çalışma alanlarının yerleşimi, operasyon tipine veya ürün oluşumunun izlediği yola göre belirlenir. Seri üretimde bazen yuvalama sırası oluşturulur. Yani aynı işi yapan makineler (tornalar, frezeler, matkaplar) tek bir yerde toplanır ve bir makine atölyesi oluşturulur. Sürekli üretimde, hammaddeden bitmiş ürüne kadar iş parçalarını çalıştıran iş istasyonları bir üretim hattında düzenlenir.

4) İş Yükü Dengesi: Üretilen mal türlerinin sık sık değişmesi ve önceden bilinmeyen miktarlar programlamayı imkansız hale getirir. Bu nedenle, ayrık üretimde iş yüklerini dengelemek çok zordur. Bazı tezgahların boş olması ve bazı tezgahların işlerini tamamlayamaması normal karşılanmalıdır. Ancak sürekli üretimde, programlar önceden özenle hazırlandığından, makinelerin iş yükü arasında hassas bir denge vardır.

5) Zanaat Kalifikasyonu: Üretilen malların türündeki sık değişiklikler, imalat işçilerinin daha fazla bilgi ve inisiyatif almasını gerektirir. Süreksiz üretim türü ve sürekli üretim biçiminin özellikleri dikkate alındığında, birinci türün daha kalifiye işçi gerektirdiği söylenebilir. İyi planlanmış rutin işler yapan birçok vasıfsız işçi var ve fabrikada sürekli üretim için sadece birkaç kalifiye insan var.

6) İş Hazırlama Faaliyetleri: Yapılacak her yeni iş için ayrı bir iş emri hazırlanmalı, iş yükü ve prosedürler yeniden düzenlenmelidir. Bunun sonucunda malzeme talepleri ve iş takip ve kontrol faaliyetleri de artmıştır. Ürün çeşitlerinin sıklıkla değiştiği seri üretim türlerinde iş hazırlık faaliyetlerinin yoğun olması doğaldır. Sürekli üretim tipi seri üretimde, ilgili kişilerin parti başına bir iş emri vardır. Ancak iş emri çok detaylı bir şekilde hazırlanmalıdır. Bu nedenle sürekli üretimde iş hazırlama faaliyetleri daha az yoğun ancak karmaşık olarak tanımlanabilir.

7) Hammadde, Yarı Mamul ve Bitmiş Ürün Envanteri: Seri üretimde ürün çeşitleri sık sık değiştiğinden, hangi hammaddelerin hangi miktarlarda ve ne zaman kullanılacağını tam olarak bilmek zordur. Bu nedenle ihtiyaç duyulabilecek çeşitli hammadde ve malzemeler stokta bulundurulmalıdır. Sürekli üretimde hammadde talebi önceden bilinir ve kullanım oranı sabittir. İşlemler veya istasyonlar arasında bekleme yapılamaz.

8) Fabrika İçi Taşıma Faaliyetleri: Aralıklı üretimde taşıma doğal olarak genel amaçlı araçlarla yapılmakta olup, ürünün cinsi, boyutu ve ağırlığı ile üretim sürecindeki güzergah oldukça değişken ve dolayısıyla belirsizdir. Bu tür araçların başında sabit veya hareketli vinçler ve forkliftler gelmektedir. Fabrikanın her yerine gidebilirler. Sürekli üretimde, taşınacak nesneler belirlendiği ve taşıma hızı sabit olduğu için konveyörler, kayar yüzeyler, vagonlar vb. hepsi amaca göre tasarlanır. Özel aletler kullanın.

9) Bakım Onarım Faaliyetleri: Üretim araç ve tesislerinin bakım ve onarımları çeşitli şekillerde yapılabilmektedir. Belirli ömürlerin sonunda yapılan bakım ve onarım faaliyetleri, üretimi bir ölçüde engellemiştir. Bu tür kesintiler, makinelerin ve süreçlerin birbirinden farklı olduğu seri üretimde daha az görülür. Çünkü bakıma girmiş (tezgah) veya arızalı bir makinenin yapacağı bu işi başka bir tezgahta yapmak mümkündür. Ancak daha önce de belirtildiği gibi sürekli üretimde bir noktadaki kesinti tüm üretim hattını durma noktasına getirebilir. Bu nedenle sürekli üretimde bakım planının olması çok önemlidir.

10) Üretim Kapasitesi: Jenerik tezgahlardan oluşan bir imalathanenin kapasitesi çeşitli şekillerde artırılabilir. Örneğin, çalışma yöntemlerinin iyileştirilmesi.

Mevcut kapasite, fazla mesai yapılarak veya yeni makineler kiralanarak artırılabilir. Bu nedenle seri üretimde kapasitenin esnek olduğu söylenebilir. Sürekli üretimde makineler birbirine bağımlıdır. Bunlardan birinin kapasitesini artırmanın olumlu bir etkisi yoktur. Aksine, üretim hattı bloke edilir. Kapasiteyi değiştirmek için tüm sisteme büyük bir yatırım yapılması gerekiyor.

**Kesikli Üretim Sistemi ve Sürekli Üretim Sisteminin Karşılaştırılması**

DİĞER ÜRETİM TİPLERİ

Tüketici talebini doğrudan karşılamaya yönelik olmayan veya tek tek ele alındığında ekonomik açıdan karlı olmayan üretim faaliyetlerini önceki faaliyetlerden ayrı bir grup altında kısaca tanıtmakta fayda var. Özel üretim çeşitleri olarak adlandırılabilirler. Başlıca özel üretim türleri şunlardır:

1) Araştırma Üretimi: Bu ürünler, işletmenin geleceğe yönelik bazı tasarımlarını gerçekleştirmek için araştırma denemeleri için üretilir.

2) Modelleme ve Prototipleme: Bir araştırma faaliyetinin parçası olmakla birlikte amacı, bir fabrikada bir ürünün çalışma koşullarını, performansını ve üretim koşullarını test etmektir.

3) Test Modellerinin Üretimi: Bu modeller, ürünün normal kullanım koşullarından daha ağır koşullarda dayanıklılığını test etmek için üretilmiştir.

4) Deneme Üretimi: Gerçek bir üretim hattında deneme ürünü üretildiğinde her şeyin işe yarayacağı varsayılmamalıdır. Kaçınılmaz olarak bazı öngörülemeyen sorunlar olacaktır. Bu durum ancak deneme üretimi ile önlenebilir.

5) Bitmemiş Ürünlerin Üretimi: Ürünlerin laboratuvarda test edilmesi uzun zaman alabilir, belirli türdeki hammaddelerin temini gecikebilir veya ürünün bir an önce tüketici yararına teşhir edilmesi gerekebilir.

6) Yeni Modele Geçiş Dönemi Üretimi: Ürün modelinin kökten değişebilmesi için üretim hızının çok yavaş olması hatta bir süre durdurulması gerekebilir. Bu durumda mevcut üretimi kesintiye uğratmadan olası değişiklikler yapılabilir. Ardından üretimi bir süre durdurun ve yeni bir modele geçin.

7) İlk Üretim: Ürün üretim sürecinde bile her nokta özenle planlanır, kağıt üzerinde görülemeyecek bazı zorluklar olacaktır. Bunları ortadan kaldırmak için, fiili üretim faaliyetleri belirli bir süre boyunca dikkatle izlenmeli ve eksiklikler giderilmelidir.

8) Gösteri ve Gösteri Mallarının Üretimi: Bazı firmalar, sergiler, ticaret fuarları veya satış kuruluşlarında reklam vermek ve müşterilere nasıl çalıştığını göstermek için özel bir şekilde çok az miktarda ürün üretirler.

9) İhracat Ürünlerinin Üretimi: Her ülkede kullanım, boyut, standart, iklim, tat vb. Farklılıklar nedeniyle, bir ülkeye ihraç edilecek bir ürünün belirli niteliklerinin üretilmesi için değiştirilmesi gerekir.

10) Modifiye, Tamir ve İade Edilen Ürünlerin Üretimi: Gemi, uçak, tren ve benzeri askeri araçların kısa sürede ortaya çıkan yeni teknolojik gelişmelere adapte edilmesi ihtiyacı doğabilir. Bunun için söz konusu ürün genellikle üreticiye gönderilir ve modifiye edilir, yani modernize edilir.

11) Geçici Üretim: Sürekli üretimde olan bir fabrikanın zaman zaman sipariş üzerine üretim yapması gerekebilir. Geçici üretim elde etmek için çeşitli alternatifler denenebilir. Birincisi, orijinal fabrikanın küçük bir modeli ve geçici üretimi olan bir mikro fabrika inşa etmek veya çoğunlukla genel amaçlı tezgahlardan oluşan bir makine atölyesinden yararlanmaktır. Şüphesiz en uygun alternatifin belirlenmesi maliyet hesaplarına dayandırılmalıdır. Bazı durumlarda, geçici üretimi diğer şirketlere yaptırmak daha ekonomik olabilir.

KAYNAKÇA

https://cdn-acikogretim.istanbul.edu.tr/auzefcontent/20_21_guz/modern_uretim_sistemleri/3/index.html#konu-1

https://acikders.ankara.edu.tr/pluginfile.php/57512/mod_resource/content/0/ACIK_DERS_URETIM_YONETIMI_2_HAFTA.pdf

Çeyrek Mühendis/Üretim Sistemi Nedir? Üretim Sistemleri Nelerdir?

Instagram Hesabı‘mızı da takip edebilirsiniz!